κάτηλυς

κάτηλυς, -ήλυδος, ό, ἡ (Α)

1. αυτός που κατέρχεται, κατερχόμενος

2. κατηφορικός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -ηλυς (< θ. ελυθ- συνεσταλμένη βαθμίδα τής ρίζας ελευθ- τού ἐλεύθω «έρχομαι»)

το -η- είναι προϊόν «εκτάσεως εν συνθέσει» (πρβλ. έπ-ηλυς, σύν-ηλυς)].